Met dank aan Jo Pijpops Rallyfoto.be Rallylovers.be |
Freddy ging mee, tegen zijn gewoonte in, naar de eerste van de vier kp's kijken. We plaatsten ons op een mooie plaats waar men overzicht had op een tweetal rechte stukken en een rechts-links combinatie, tweehonderd meter verder gevolgd door een haakse naar links. Dewulf met nummer één kwam zoals verwacht in de links-rechts zeer rap door. Iedereen was het erover eens dat hij wellicht de enige zou zijn die de situatie aan die snelheid zou nemen. Ewel, ze waren mis. Nummer twee, Vleminckx dus, kwam zo mogelijk nog spectaculairder door. Erik kwam al driftend uit de tweede bocht en deed de tikker van Freddy voor de zoveelste keer over zijn toeren gaan. "Arme Viviane" zei hij, "Ik zou er niet naast zitten". Viviane ratelde blijkbaar de nota's op een goeie manier af want de zesde tijd klokken op amper enkele seconden van de derde was niet geplant. De damesbeker lonkte, want de Porche was al op achterstand gereden. Gevraagd naar haar reactie antwoordde de nieuwbakken Pons " Goe....'t was goe.....ik was nie slecht bezig zeker?......maar ik denk dat de eerste en de laatste keer zal zijn........." Erik was vol lof over zijn co, of wat dacht je. Hij zei ook dat de wagen iets rapper was dan voorheen maar twijfelde of het aan de kleine verandering lag die we hier aangebracht hebben of aan het verschil in gewicht van de copiloten. De tweede rit was, naar Erik's gewoonte, een copie van de eerste. Maar dan rapper. Van de zesde stek naar de vijfde. We worden het gewoon. De copilote had nog geen meter van het parcours gezien zei ze. Hoewel haar opmerking " rallysport is toch niet echt mijn ding" Freddy z'n wenkbrauwen deed fronsen, zag hij dat ze er toch helemaal niet bijzat als een zak patatten. Het waren Duracell's, dat was zeker. Erik zei dat ze zeker supergemotiveerd was en de nota's op een meer dan behoorlijke manier in zijn koptelefoon riep. Als je ze hoorde tijdens de servicebeurt kon je dat best geloven. Kp drie dan. Om helemaal zeker te zijn van de damesbeker vroeg Viviane of ze nog sneller konden over het parkoers vliegen. Schrik had ze blijkbaar niet want toen ze aan de finish kwamen hadden ze de derde tijd laten noteren. Daardoor kwamen ze op de derde plaats te staan. Het zei haar niks. "De derde? Normaal, met zo'n goei co". Brede grijns. Bij Erik, diepe frons, en glimlachje. Allé nog één. We gingen terug naar de kp kijken op een viertal km van de finish. We klokten de Celica twee seconden trager dan zijn naaste concurrent en wisten dat het nog spannend zou worden. De Subaru maakte echter in de laatste vier kilometer elf seconden goed op onze Toyota. Elf seconden.........in vier kilometer......... Bij aankomst bleek ons team ook nog eens de slechtste chrono van de dag gerealiseerd te hebben............. Erik en Viviane verklaarden geen enkele fout te hebben gemaakt en hij zei dat hij de indruk had rapper geweest te zijn dan de vorige doortocht. Onze piloten waren natuurlijk ontgoocheld maar Freddy stelde nogal sarcastisch dat "Verliezen van een supertalent als Leger geen reden tot paniek is". Er gebeuren nu eenmaal rare dingen. Nu, voor de copilote was dat alles een tijdje later van ondergeschikt belang. De damesbeker was binnen. Voor een eerste, en volgens haar, laatste deelname aan een rally kun je wel van "geslaagd" spreken. De uitreiking van de beker ging gepaard met een soort uitbundige regendans en men heeft de nieuwbakken copilote na een kwartier met zachte hand van het podium moeten verwijderen. Na een kwartier. Is mij verteld. Uit goede bron. Het zei haar niets. rallysport is niet mijn ding. Dikke zever. En dat telefoontje vanmorgen. Over wat ging dat weer, Freddy? MB |