Toen ik gisteren hoorde dat ze de rally niet uitgereden hadden vreesde ik het zelfde scenario van verleden week. Groot was mijn verwondering toen ik vanmorgen bij de koffie een normale, but what’s in a name, Freddy aantrof. Ik moest zelfs niets vragen. Hier het relaas; Eerst het parcours. De sprint bestaat uit 2 proeven van ongeveer 10 km. De verkenningen moesten gebeuren tussen 08.00 en 10.00 uur met daartussen nog een technische controle. Veel tijd om te verkennen was er dus niet. De eerste kp was een mengeling van technische, in het eerste gedeelte, en lange rechte stukken, in het tweede gedeelte. Kp twee daarentegen is één rechte lijn volgens Freddy. Duizend tweehonderd meter rechtdoor, een haakse bocht, gevolgd door zeshonderd meter rechtdoor, weer een haakse bocht en weer…. laat maar. Dat je, om de snelheid te breken tijdens de kp tweemaal op het erf van sympathiserende landbouwers passeert, waarvan bij één zelfs dwars door de gebouwen, zal je hier niet gauw zien. Een typisch Nederlands rallyparcours dus. Voeg daarbij het feit dat de organisatoren in iedere situatie waar men kan “couperen” twee houten paletten, tegen elkaar gezet als een kaartenhuisje, in de binnenkant van de bocht zet, in sommige heel snelle situaties zelfs een halve meter op het asfalt. Je moet daar een heel andere afstelling en vooral een andere rijstijl hanteren." Not his cup of tea." Nu de sfeer. Het is al de derde keer dat Freddy in Hulst aanwezig was, twee keer met Joost Kusters als piloot, en de sfeer op het marktje is ieder jaar een openbaring volgens hem. Alle piloten zijn aanwezig op het marktplein en staan rond de auto’s te praten met Jan en Alleman, dat zie je hier niet meer. De organisatoren, die voor volgend jaar alles in het werk stellen om een heuse rally met vier selectieve kp’s te organiseren, doen er alles aan om de proef een professionele uitstraling te geven, zijn super vriendelijk en staan open voor ideeën. Zo kwam de wedstrijdleider Freddy en Kurt vragen wat er zou moeten veranderen om meer Belgen aan de start te krijgen. “Toch een twintigtal minuten staan praten” zegt onze piloot. De sfeer is ronduit schitterend. De organisatie dan. Op zijn Nederlands, een beetje meer papierwerk dan bij ons, zowel bij technische controle als bij inschrijving. Een heuse, verplichte briefing, zoals hier een vijftien jaar geleden ook nog de mode was. Een goed roadbook, En vooral geen tekort aan medewerkers, de stewards waren niet te tellen. OK dus. Nu de koers. Ze waren naar daar gegaan om de auto, na het akkefietje van verleden week, toch wat meer kilometers te laten rijden. De eerst kp starten ze niet om een supertijd neer te zetten doch om alles nogmaals te proberen. Alles werkte normaal. Freddy had wel moeite met de “paletten”. Hij heeft een gans andere rijstijl dan de Nederlanders, dat weten wij nu al een tijdje, en bij één van de uitwijkmanoeuvres ging hij te ver en raakte hij met linkerachterwiel aan de buitenkant van de bocht een put in het asfalt. Niet ergs maar toch voelde de auto anders aan,dachten ze. Tussen de kp’s bekeken ze de aangerichte schade en stelden niets ernstigs vast. De tweede speciale waren ze van plan om toch iets harder te gaan en deden ze dat ook toen op het einde van de kp de gedragingen van de auto toch begonnen te veranderen en Freddy het voetje lichte. Ze draaiden toch een redelijk goeie tijd. Tijdens de service zag onze meccano dat de geometrie iets ontregeld was en stelde deze bij, geen probleem dus. De rest draaide geolied. Op naar de tweede ronde. Op een km van de kp begon Freddy de banden en de remmen op te warmen toen hij een verkeerd gevoel in de achterbrug gewaar werd. Toen hij uitstapte zag hij het wiel te schuin staan en reed terug naar de service. Daar stelden ze een scheurtje in de ophanging vast. Kurt denkt dat het oude schade is en zal deze week alles nog eens extra controleren. De rest van de auto functioneerde zoals verwacht en dat zorgde voor Freddy’s goeie humeur. Nooit zo’n lang moeten luisteren, mijn bandje staat vol. Toch leuker drinkgeld verdienen dan vorige week.
MB. |
